Rammohan Roy zainicjował ruch na rzecz ponownego małżeństwa wdów (WR) w latach dwudziestych XIX wieku, podobnie jak Derozio i grupa Young Bengal w latach trzydziestych XIX wieku. Indyjska Komisja Prawa (1837) poważnie rozważyła tę kwestię i doszła do wniosku, że dzieciobójstwo można by ograniczyć tylko wtedy, gdyby WR został zalegalizowany.
Kto wprowadził ponowne małżeństwo wdów?
Ustawa o ponownym małżeństwie hinduskich wdów z 1856 r., a także ustawa XV z 1856 r., uchwalona 26 lipca 1856 r., zalegalizowała ponowne małżeństwa wdów hinduskich we wszystkich jurysdykcjach Indii pod rządami Kompanii Wschodnioindyjskiej. Został opracowany przez Lorda Dalhousie i przekazany przez Lorda Canninga przed indyjskim buntem w 1857 roku.
Kto pierwszy poślubił wdowę w Indiach?
Ale jest to budynek, który był świadkiem jednego z najważniejszych wydarzeń historycznych, które pozostawiło trwały ślad w społeczeństwie indyjskim. To jest dom, w którym Ishwar Chandra Vidyasagar poślubił pierwszą hinduską wdowę i zapoczątkował trend ponownego małżeństwa hinduskiej wdowy przeciwko poważnemu zagrożeniu ze strony społeczeństwa.
Kto i kiedy założył stowarzyszenie ponownego małżeństwa wdów?
W latach pięćdziesiątych XIX wieku Vishnu Shastri Pandit założył Stowarzyszenie Ponownych Małżeństw Wdów. Karsondas Mulji założył Satya Prakash w Gujarati w 1852 roku, aby opowiadać się za ponownym małżeństwem wdów. Ruch ponownego małżeństwa wdów: Ruch ponownego małżeństwa wdów był kierowany przez Ishwar Chandra Vidhyasagar.
Czy wdowy mogą ponownie wychodzić za mąż?
Z biegiem czasu zmieniły się zasady ubezpieczenia społecznego dotyczące ponownego małżeństwa. Dopiero od 1979 r.wdowcom zezwolono na zawarcie małżeństwa w wieku 60 lat lub później i nie grozi im zmniejszenie wysokości świadczeń.
