Technologia clerestory wydaje się pochodzić z świątyń starożytnego Egiptu. Termin „clerestory” odnosi się do świątyń egipskich, gdzie oświetlenie sali kolumn uzyskiwano nad kamiennymi dachami przyległych naw bocznych, poprzez szczeliny wykute w pionowych płytach kamiennych.
Kto wprowadził clerestory?
Pierwsze clerestory pojawiły się w świątyniach starożytnego Egiptu, a następnie były używane w kulturze hellenistycznej, skąd zostały zabrane przez starożytnych Rzymian. Kościoły wczesnochrześcijańskie i niektóre kościoły bizantyjskie, zwłaszcza we Włoszech, oparły swoją formę na rzymskiej bazylice.
Kiedy po raz pierwszy użyto clerestory?
Jednym z najwcześniejszych zastosowań clerestory była wielka sala hipostylowa króla Setiego I i Ramzesa II w Świątyni Amona (1349–1197 pne, Karnak, Egipt), w którym centralny szereg kolumn, wyższy niż te po obu stronach, pozwalał na budowanie clerestoria z przebitych płyt kamiennych.
Gdzie znajduje się clerestory?
Klerestory to rodzaj okna, które zwykle znajduje się przy lub w pobliżu linii dachu. Często przybiera formę pasma okien na szczytach budynków, które wpuszczają naturalne światło bez narażania prywatności lub bezpieczeństwa.
Jaka jest różnica między clerestory a mansardą?
jest to, że clerestory to (architektura) górna część ściany zawierająca okna wpuszczające naturalne światło do budynku, zwłaszczaw nawie głównej, transepcie i chórze kościoła lub katedry, podczas gdy lukarna jest (architektura) podobnym do pomieszczenia, zadaszonym występem ze spadzistego dachu.
