Rozpuszczalniki niepolarne to związki, które mają niskie stałe dielektryczne i nie mieszają się z wodą . Przykłady obejmują benzen (C6H6), czterochlorek węgla (CCl4) i eter dietylowy (CH3CH2OCH2CH3). Tabela 1 przedstawia listę rozpuszczalników powszechnie stosowanych w reakcjach chemicznych.
Co oznacza rozpuszczalnik niepolarny?
Rozpuszczalniki niepolarne to ciecze lub rozpuszczalniki, które nie mają momentu dipolowego. W wyniku tego rozpuszczalnikom brakuje częściowych ładunków dodatnich lub ujemnych. Zasadniczo mają niewielkie różnice w elektroujemności. Możemy również powiedzieć, że wiązania między atomami mają podobne elektroujemności.
Czym są rozpuszczalniki polarne i niepolarne?
Rozpuszczalniki polarne mają duże momenty dipolowe (inaczej „ładunki częściowe”); zawierają wiązania między atomami o bardzo różnych elektroujemnościach, takich jak tlen i wodór. Rozpuszczalniki niepolarne zawierają wiązania między atomami o podobnych elektroujemności, takich jak węgiel i wodór (pomyśl o węglowodorach, takich jak benzyna).
Co jest polarne, a co niepolarne?
Cząsteczki polarne występują, gdy występuje różnica elektroujemności między związanymi atomami. Cząsteczki niepolarne występują, gdy elektrony są równo dzielone między atomy cząsteczki dwuatomowej lub gdy wiązania polarne w większej cząsteczce znoszą się nawzajem.
Jakie sąpolarne rozpuszczalniki?
Rozpuszczalniki polarne mają silną stałą dielektryczną. Mają jeden lub więcej elektroujemnych atomów, takich jak N lub O. Powszechne grupy funkcyjne obecne w rozpuszczalnikach polarnych obejmują alkohole, ketony, kwasy karboksylowe i amidy. Polarność rozpuszczalnika wzrasta wraz ze wzrostem stałej dielektrycznej.
