Friedrich Kohlrausch rozwinął konduktometrię w latach 60. XIX wieku, kiedy zastosował prąd zmienny do wody, kwasów i innych roztworów. Mniej więcej w tym czasie Willis Whitney, który badał oddziaływania kompleksów kwasu siarkowego i siarczanu chromu, znalazł pierwszy konduktometryczny punkt końcowy.
Kto odkrył miareczkowanie?
W XVIII wieku Francois Antoine Henri Descroizilles1 wynalazł pierwszą biuretę. Proces został dalej rozwinięty przez Karla Friedricha Mohra, który w 1855 roku napisał pierwszą książkę na temat miareczkowania, zatytułowaną „Instrukcyjny podręcznik metod miareczkowania w chemii analitycznej”.
Jaka jest zasada miareczkowania konduktometrycznego?
Zasada teorii miareczkowania konduktometrycznego mówi, że dla rozcieńczeń, które są nieskończone, jony działają niezależnie i przyczyniają się do przewodnictwa roztworu. Zasada stojąca za tą teorią stwierdza, że aniony i kationy mają różne wartości przewodnictwa.
Kto odkrył miareczkowanie kwasowo-zasadowe?
W 1828 r. francuski chemik Joseph Louis Gay-Lussac po raz pierwszy użył miana jako czasownika (miareczkowania), oznaczającego „w celu określenia stężenia substancji w danej próbce”. Analiza wolumetryczna powstała pod koniec XVIII wieku we Francji.
Dlaczego stosuje się miareczkowanie konduktometryczne?
„Miareczkowanie konduktometryczne to rodzajmiareczkowanie, w którym przewodność elektrolityczna mieszaniny reakcyjnej jest stale monitorowana w miarę dodawania jednego reagenta.” W tym konduktometrze miareczkowym jest używany do pomiaru przewodnictwa. … Dlatego najlepiej nadaje się do miareczkowania kolorowych roztworów.
