Zasady parowania zasad (lub parowania nukleotydów) są następujące: A z T: adenina purynowa (A) zawsze łączy się z pirymidyną-tyminą (T) C z G: cytozyna pirymidynowa (C) zawsze łączy się z guaniną purynową (G)
Czy dwie bazy purynowe mogą się sparować?
Dwie puryny i dwie pirymidyny razem zajęłyby po prostu zbyt dużo miejsca, aby zmieścić się w przestrzeni między dwiema nitkami. … Jedynymi parami, które mogą tworzyć wiązania wodorowe w tej przestrzeni, są adenina z tyminą i cytozyna z guaniną. A i T tworzą dwa wiązania wodorowe, a C i G tworzą trzy.
Co się stanie, jeśli puryna zostanie sparowana z inną puryną?
Dlatego podczas parowania w DNA dwie puryny nie mogą się sparować, ponieważ między dwiema spiralnymi nićmi DNA nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić dwie grupy puryn, a tym samym CZTERY PIERŚCIONKI. Dlatego podczas parowania DNA puryna zawsze łączy się z pirymidyną.
Dlaczego puryn nie łączy się z purynami?
Zasady Chargaffa mówią, że parowanie zasad jest możliwe tylko między puryną i pirymidyną w podwójnej helisie DNA. W DNA nie ma możliwości parowania zasad puryna-puryna lub pirymidyna-pirymidyna. Puryny są dużymi zasadami azotowymi dzięki dwóm pierścieniom azotowym w swojej strukturze.
Czy puryny zawsze łączą się z innymi purynami?
Ponieważ puryny zawsze wiążą się z pirymidynami – znane jakokomplementarne parowanie – stosunek tych dwóch zawsze będzie stały w cząsteczce DNA. Innymi słowy, jedna nić DNA zawsze będzie dokładnym uzupełnieniem drugiej, jeśli chodzi o puryny i pirymidyny.
