rzeczownik. tuba do przekazywania głosu na nieco ograniczoną odległość, jak z jednej części budynku lub statku do drugiej.
Co to jest rozmowa w tubie?
Rura mówiąca, znana również jako megafon lub piszczałka głosowa, to proste urządzenie do mechanicznego przesyłania dźwięku krótkiego zasięgu, składające się z metalowej rurki lub rurki rozciągającej się od jednego stałego miejsca do inny, często z otworami w kształcie rogów na obu końcach.
Jak działały tuby do mówienia?
W domach nazywano je „ przewodami do mówienia ”. Pierwsza produkcja głosu pipe składała się z dwóch stożków z drewna lub metalu, jednego końca dopasowanego do ust mówiącego, połączonych z drugim, które rozszerzały się, aby wzmocnić dźwięk. … głośnik firmy Dalnavert łączy kuchnię z łazienką Lady MacDonald.
Kto wynalazł tubę do mówienia?
Brytyjski filozof utylitarystyczny Jeremy Bentham zaproponował włączenie „rurek konwersacyjnych” do architektury swojego Panoptikonu (1787, 1791, 1811), a następnie jako środka telekomunikacji wojskowej (1793) a na koniec jako niezbędny sprzęt w architekturze ministerstw (1825).
Kiedy wynaleziono tubę do mówienia?
Głośniki pochodzą z około 1849, kiedy artykuł w Scientific American opisał „telegraf akustyczny”, który umożliwiałby ludziom rozmowę z przyjaciółmi „tak dalekojak 60 mil” (!) przez rurkę wykonaną z gutaperki (materiału lateksowego pochodzącego z drzew w Azji Południowo-Wschodniej).