Skuteczność środków zapobiegawczych stosowanych przeciwko smallpox w osiemnastowiecznej Anglii potwierdza charakterystykę ospy jako choroby o niskiej zakaźności, szczególnie biorąc pod uwagę, że jeden z filarów prewencji, masowego zaszczepiania z żywą ospą, niosło ze sobą ryzyko wywołania epidemii.
Jakie szczepionki podano w XIX wieku?
XIX wiek
- 1880 – Pierwsza szczepionka na cholerę autorstwa Louisa Pasteura.
- 1885 – Pierwsza szczepionka przeciwko wściekliźnie autorstwa Louisa Pasteura i Émile'a Roux.
- 1890 – Pierwsza szczepionka na tężec (antytoksyna w surowicy) autorstwa Emila von Behringa.
- 1896 – Pierwsza szczepionka na dur brzuszny autorstwa Almrotha Edwarda Wrighta, Richarda Pfeiffera i Wilhelma Kolle.
Jakie były problemy z zaszczepieniem?
Niektórzy ludzie byli podejrzliwi co do pomysłu użycia ospy krowiej do wyleczenia ludzkiej choroby. Lekarze zarabiali na szczepieniach i nie chcieli stracić tych dochodów. Szczepienia były postrzegane jako niebezpieczne – ale to dlatego, że lekarze często używali zakażonych igieł.
Kim jest Lady Montague i dlaczego jest postacią historyczną w szczepieniach?
W XVIII wieku Europejczycy rozpoczęli eksperyment znany jako inokulacja lub wariolacja, aby zapobiec, a nie leczyć ospę. Lady Mary Wortley Montagu przeciwstawiła się konwencji, w szczególności wprowadzając szczepienie na ospę doZachodnia medycyna po tym, jak była świadkiem tego podczas swoich podróży i pobytu w Imperium Osmańskim.
Kto opracował szczepionkę na ospę w XVIII wieku?
Edward Jenner (Rysunek 1) jest dobrze znany na całym świecie ze swojego innowacyjnego wkładu w immunizację i ostateczne wyeliminowanie ospy (2).
