Osełka była jednym z najważniejszych narzędzi epoki Wikingów, zarówno w gospodarstwie domowym, jak i dla rzemieślników. Kamień był niezbędny do szlifowania i honowania wszystkich rodzajów narzędzi, w tym noży, siekier, igieł, strzał i mieczy.
Czy Wikingowie nosili osełki?
Utrzymywanie ostrego noża, szczególnie podczas przebywania w terenie, było problemem od czasu wprowadzenia ostrzy. Ponad 1000 lat temu Wikingowie z epoki żelaza mieli rozwiązanie tego problemu: wisiorki z osełkami. Mały kawałek kamienia używany do ostrzenia, który miał otwór, dzięki któremu można było przywiązać skórzany pasek.
Co to jest osełka wikingów?
Wisiorek z osełką wikingów modernizuje tradycyjne narzędzie wikingów przy użyciu znanego na całym świecie oryginalnego Novaculitu z Arkansas. Zaprojektowany jako doskonały kamień polny ogólnego przeznaczenia do konserwacji krawędzi noża, o średniej ziarnistości (względna wielkość ziarna 600-800). Każdy kamień jest starannie dobierany, ręcznie cięty, szlifowany i wiercony.
Z czego zrobiono osełki wikingów?
Te osełki są wykonane z jaspisu, półszlachetnego kamienia z grupy chalcedonu - nieprzezroczystego drobnoziarnistego kwarcu o różnych wyglądach i kolorach oraz 7 w skali twardości Moh'a. Kopie osełek wikingów znalezionych w Yorku, Anglii, Wielkiej Brytanii, wykonane z tego samego jaspisu, co oryginały.
Jak Wikingowie ostrzyli swoje miecze?
Mężczyźni musieli rutynowo ostrzyć swoją broń osełką. Kamień osełkowy pokazany po prawej stronie byłznaleźć w kontekście epoki Wikingów. Wzorce zużycia wskazują, że był używany głównie do ostrzenia broni o długim ostrzu (takiej jak miecz), a nie krótszej broni lub narzędzi rolniczych.
