Początki myślenia i pisania o refleksji sięgają zeszłego wieku, kiedy John Dewey (1933) po raz pierwszy opisał tę koncepcję i sposób, w jaki może ona pomóc jednostce rozwinąć myślenie i uczenie się umiejętności.
Kiedy wprowadzono praktykę refleksyjną?
Praktyka refleksyjna została wprowadzona przez Donalda Schöna w swojej książce The Reflective Practitioner w 1983, jednak koncepcje leżące u podstaw praktyki refleksyjnej są znacznie starsze.
Kto wymyślił praktykę refleksyjną?
Na początku XX wieku John Dewey był jednym z pierwszych, którzy pisali o praktyce refleksyjnej, zgłębiając doświadczenie, interakcję i refleksję. Wkrótce potem inni badacze, tacy jak Kurt Lewin i Jean Piaget, opracowali odpowiednie teorie uczenia się i rozwoju człowieka.
Jaki był pierwszy model refleksji?
Wiadomo już, że Dewey był pierwszym orędownikiem uczenia się przez refleksję, Rolfe i in. (2011) podsumowali model Deweya (1938) refleksyjnego uczenia się jako doświadczania poprzez obserwację i refleksja nad bieżącymi lub przeszłymi wydarzeniami, która prowadzi do zdobycia nowej lub poszerzenia wiedzy.
Jak John Dewey zdefiniował praktykę refleksyjną?
Dewey (1910, s. 6) napisał, że praktyka refleksyjna odnosi się do „aktywnego, wytrwałego i uważnego rozważenia jakiegokolwiek przekonania lub domniemanej formy wiedzy w świetle podstaw, które wspierająit'.
