Niedoskonałe szczęście można stracić, ale doskonałe szczęście nie może. Ani człowiek, ani żadne stworzenie nie może osiągnąć ostatecznego szczęścia dzięki swoim naturalnym mocom. Ponieważ szczęście jest dobrem przewyższającym wszystko, co zostało stworzone, żadne stworzenie, nawet anioł, nie jest w stanie uszczęśliwić człowieka. Szczęście jest nagrodą za uczynki cnoty.
Czym jest niedoskonałe szczęście?
Szczęście, do którego odnosi się Tomasz z Akwinu, to doskonałe szczęście przeciw niedoskonałemu szczęściu. Niedoskonałe szczęście uzyskuje się poprzez poleganie na cnotach intelektualnych i moralnych i jest warunkiem doskonałego szczęścia, które rozkwita dzięki miłosierdziu Bożemu, cnotom teologicznym, miłosierdziu, nadziei i wierze.
Czym jest szczęście według Tomasza z Akwinu?
Szczęście to to doskonałe dobro, które całkowicie zaspokaja pragnienia; w przeciwnym razie nie byłby to ostateczny koniec, gdyby czegoś jeszcze pozostało do życzenia. Otóż przedmiotem woli, to znaczy pragnienia człowieka, jest to, co jest powszechnie dobre; tak jak przedmiot intelektu jest tym, co jest powszechnie prawdziwe.
Dlaczego szczęście człowieka nie może składać się z bogactwa?
Nasze szczęście nie może polegać na bogactwie naturalnym, ponieważ te dobra są instrumentalnie cenne. Oznacza to, że szukamy ich ze względu na coś innego – na przykład zdrowie fizyczne. Ale to oznacza, że bogactwo naturalne nie jest naszym ostatecznym celem ani ostatecznym celem w życiu.
Czym jest ostateczne szczęście św. Tomasza z Akwinu?
Z drugiej strony Tomasz z Akwinu wierzy, że nigdy nie osiągniemy pełnego lub ostatecznego szczęścia w tym życiu. Dla niego ostateczne szczęście polega na błogości, czyli nadprzyrodzonym zjednoczeniu z Bogiem. Taki cel leży daleko poza tym, co możemy osiągnąć dzięki naszym naturalnym ludzkim zdolnościom.
