Balalaika, rosyjski strunowy instrument muzyczny z rodziny lutni. Została opracowana w XVIII wieku od dombra, czyli domra, trójstrunowej lutni o okrągłym korpusie i długiej szyjce, granej w Rosji i Azji Środkowej.
Kiedy po raz pierwszy użyto bałałajki?
W latach 80. XIX wieku Wasilij Wasiliewicz Andriejew, który był wówczas zawodowym skrzypkiem w salonach muzycznych w Petersburgu, z pomocą lutnika opracował to, co stało się ustandaryzowaną bałałajką W. Iwanow. Instrument zaczął być używany w jego występach koncertowych.
Kto wynalazł bałałajkę?
Opracowana w swojej nowoczesnej formie w XIX wieku przez cudowne dziecko muzyczne Vassilija Vassilevicha Andreeva, współczesna bałałajka występuje w pięciu rozmiarach: kontrabas, bas, sekunda, prima i piccolo, i zwykle składa się z trzech lub sześciu ciągów ułożonych w dwie grupy.
Dlaczego bałałajka ma kształt trójkąta?
Z tego powodu kształt wielu instrumentów muzycznych został uproszczony i nadano im inne nazwy. Popularna domra była coraz częściej wykonywana z trójkątnym korpusem zamiast zwykłego okrągłego korpusu, ponieważ ułatwiało to tworzenie. Trójkątnej domrze nadano nazwę bałałajka.
Dlaczego bałałajka jest ważna dla Rosji?
Bałałajka jest zwykle istotną częścią orkiestr i grup wykonujących tradycyjną rosyjską muzykę ludową. Ale kilku rosyjskich (i sowieckich) lub rosyjskichAmerykańskie zespoły również używają bałałajki, lub częściej przypominającej bałałajkę gitary, aby stworzyć specjalny rosyjski narodowy smak podczas swoich zagranicznych tras koncertowych.
