Podczas dodawania do słów niektórych końcówek, takich jak -ed, -ing, -er i -est, czasami podwajamy spółgłoski. Te końcówki reprezentują odpowiednio czas przeszły, czas progresywny, porównawczy i najwyższy.
Skąd wiesz, kiedy podwoić spółgłoskę przed dodaniem ing?
Zasada pisowni jest następująca: jeśli słowo ma 1 sylabę (słowo z jedną samogłoską), 1 samogłoskę i kończy się na 1 spółgłoskę, podwajasz ostatnią spółgłoskę przed dodajesz „ing”, „ed”, „er”, „est” (znaną również jako samogłoska sufiksalna). Nie podwajasz spółgłoski, jeśli słowo kończy się na „tion” (znanej również jako spółgłoska przyrostkowa).
Dlaczego niektóre spółgłoski są podwojone?
Podwojenie do Chroń samogłoskę Teraz druga część: spółgłoski są podwójne, aby „chronić” krótką samogłoskę dla słów kończących się na spółgłoskę+le lub spółgłoskę +y. Pomyśl o słowach takich jak „jabłko” i „szczęśliwy”. W takich przypadkach dodawane są podwójne litery, ponieważ zakończenia spółgłoska+le i spółgłoska+y są odrębnymi sylabami.
Jaka jest zasada dla podwójnych spółgłosek?
W słowie z 1 sylabą, podwój końcową spółgłoskę TYLKO jeśli słowo kończy się na 1 samogłoskę + 1 spółgłoskę. W słowie z 2 lub więcej sylabami podwój ostatnią spółgłoskę TYLKO jeśli słowo kończy się na 1 samogłoskę + 1 spółgłoskę ORAZ ostatnia sylaba jest akcentowana.
Podczas dodawania ING Jaka jest zasada?
kiedy jednosylabowy czasownik kończy się na samogłoskę + spółgłoskę, podwój ostatnią spółgłoskę i dodaj"-ing". Na przykład: „trafienie + ing=uderzanie”. Gdy czasownik kończy się na samogłoskę + spółgłoskę z akcentem na ostatniej sylabie, podwój spółgłoskę i dodaj "-ing". Na przykład: „początek + ing=początek”.
