To urządzenie było używane w architekturze bizantyjskiej i wczesnochrześcijańskiej, czego przykładem są ściany clerestory pod bocznymi arkadami Hagia Sophia w Konstantynopolu (532–563). Clerestory stało się najbardziej rozwinięte i szeroko stosowane w okresie romańskim i gotyckim.
Jakie jest główne zastosowanie clerestory?
Celem jest wpuszczenie światła, świeżego powietrza lub obu tych rzeczy. Historycznie, clerestory oznaczało górny poziom rzymskiej bazyliki lub nawy kościoła romańskiego lub gotyckiego, którego ściany wznoszą się ponad dachy naw dolnych i są przeprute oknami.
Gdzie znajduje się clerestory?
Klerestory to rodzaj okna, które zwykle znajduje się przy lub w pobliżu linii dachu. Często przybiera formę pasma okien na szczytach budynków, które wpuszczają naturalne światło bez narażania prywatności lub bezpieczeństwa.
Jaka jest różnica między clerestory a mansardą?
jest to, że clerestory to (architektura) górna część ściany zawierająca okna wpuszczające naturalne światło do budynku, zwłaszcza w nawie głównej, transepcie i chórze kościoła lub katedra, podczas gdy lukarna jest (architektura) podobnym do pokoju, zadaszonym występem ze spadzistego dachu.
Kto wynalazł clerestory?
Pierwsze clerestory pojawiły się w świątyniach starożytnego Egiptu, a następnie były używane w kulturze hellenistycznej, skąd zostały zabrane przez starożytnych Rzymian. Kościoły wczesnochrześcijańskie i niektóreKościoły bizantyjskie, zwłaszcza we Włoszech, oparły swoją formę na rzymskiej bazylice.
