Żałobnicy w procesji pogrzebowej chodzą ponuro, a ktoś, kto usłyszy smutną historię, posępnie go wysłucha. Ten ponury i uroczysty przysłówek pochodzi od przymiotnika somber, co oznacza „poważny” lub „ciemny i matowy” i pochodzi od starofrancuskiego sombre, „ciemny i ponury”. Późnołaciński korzeń to subumbrare, „do cienia”.
Co to znaczy ponury?
1: tak zacienione, że są ciemne i ponure. 2a: poważnej miny: poważni, posępni dostojnicy. b: o ponurym lub przygnębiającym charakterze: melancholia. c: przekazywanie ponurych sugestii lub pomysłów.
Skąd pochodzi słowo ponury?
Zapożyczone z francuskiego sombre („ciemny”), ze starofrancuskiego sombre, od czasownika sombrer lub łacińskiego sub- + umbra. Porównaj hiszpańską sombrę („cień; ciemna część obrazu; duch”).
Jest ponuro czy ponuro?
Jako przysłówki różnica między posępnym a ponurym
jest taka, że ponury jest (brytyjska), podczas gdy posępny jest ponury.
Który jest najbliższym antonimem słowa „ponury”?
antonimy dla ponurego
- wesoło.
- pijany.
- podekscytowany.
- zabawnie.
- w upojeniu.
