Azotowanie to proces obróbki cieplnej, który polega na dyfuzji azotu do powierzchni metalu w celu utworzenia utwardzonej powierzchni. Procesy te są najczęściej stosowane na stalach niskostopowych. Są również stosowane do tytanu, aluminium i molibdenu.
Jaka jest różnica między azotowaniem a nawęglaniem?
Nawęglanie i azotowanie to dwie techniki stosowane w procesie różnicowego utwardzania konstrukcji metalowych. Główna różnica między nawęglaniem a azotowaniem polega na tym, że podczas nawęglania węgiel jest dyfundowany na powierzchnię stali, podczas gdy w procesie azotowania azot jest dyfundowany na powierzchnię stali.
Jak azotowanie zwiększa twardość?
Azotowanie to obróbka powierzchni związana z dyfuzją (rys. 3), której celem jest zwiększenie twardości powierzchni (między innymi właściwościami) poprzez utworzenie obudowy na powierzchni części(rys. 4). Jedną z zalet tego procesu jest to, że nie jest wymagane szybkie hartowanie.
Jak odbywa się azotowanie?
Azotowanie odbywa się zwykle przez ogrzewanie stalowych obiektów w gazowym amoniaku (NH3) w temperaturach od 500 do 550 °C (950 do 1050 °C). F) przez okresy od 5 do 100 godzin, w zależności od pożądanej głębokości dyfuzji azotu.
Jakie są zalety azotowania?
Wady i zalety azotowania
- Lepsze zachowanie twardości w podwyższonych temperaturach.
- Większa wytrzymałość zmęczeniowaw warunkach korozyjnych.
- Mniej wypaczeń lub zniekształceń poddanych obróbce patelni.
- Wyższa granica wytrzymałości przy naprężeniach zginających.
- Większa odporność na zużycie i korozję.
- Większa twardość powierzchni.